Were wey lê, wey lê lê wey lê, wey lê lê wey lê, wey lê, wey lê, wey lê wey lê Ê lê dînê bi, ez nexweş bûm pir bedhal bûm, êvar bû şermate ya nîvê şevê mi bala xwe dayê Dîkê nîvê şevê li min ha dixulxuland De min ê bala xwe dayê, du pîrê zebanî, bêaqûbetê, bêîman Li ber serê min evdalê Xwedê rûniştî bûn Yekî bi helebiyê kefenê min dipîva, yanga dinê bi meqesê sivik sivik wiha difesiland De ji nîvê şevê bi şûn da xwêdana xêrê li min rabû, qîrînêkî li min tesel bû Min bala xwe dayê keweke gozel e, gogerçîn li kêleka mi evdalê Xwedê rûniştî bû Li fenanê ewrê biharê, meha nîsanê baran jê dibare Ser mi evdalê Xwedê da hêstrê çava ha dibarand Mi go wey lo, agirê kulê mala bavê ketê, welatê xerîba ez bimrim tu bimînî Nizanim qolî zêra ber eniya gever dêmê gulî te ji kê ra dişitiland Wayê li minê, wayê li minê, wayê li minê, de wayê li minê, xayîn felekê Zû were wey lê lê wey lê, wey lê lê wey lê, wey lê, wey lê, wey lê Oy lo lawiko ez ê li ber te da dar im, ji dara hirmê me Ez ê gul im gul sosin im, li zozana li çiya û belanê bilind û wa devê belekiyê De ez ê wexta dagera ê’lê, şixul emelê dinyayê, dinyalikê, debarê wi dirlikê Ez ê ta rihana bibînîm, hêşîn bûne li ser riyê çar deriyanê koçî keriyên van eşîra wa li dirbê min De keleşo lawiko min bihîstiye tu derî welat, dev ji welatê xerîba vê gurbetê ha ez nemînim Ez nizanim bi çav û bîrêyê belek dêmê gulî, li welatê xerîba ez ê bimînim li hêviya kê me Wayê li minê, wayê li minê, wayê li minê, de wayê li minê, xayîn felekê