Dîlbera min runişt, dîlbera min rabû Weke hinek tişt jê ve xuya bûn Wê pirsek hişt Çav û burû, axê vemalişt, û çû Min da dû Nêzîkî tenişt bûm, û min go: Êdî bese, te kuşt vî dilê zarok Go: deng meke, hiş, bi lezîne zû! Ez û yara şeng, çûn ber çemekî Rawestan li teng, hêşîn kemekî Têde reng-reng, gulên bêhnekî hebûn Go qeşeng: Ew yara bengî, bê hîs û bê deng Divê meyzekî Wî marê li çeng, marê korekî Ji kemê bi çeng, mi-divê berzekî Ev bergeha ha, wergehê min e Tevî mijî ji te ra, bexş û mizgîn e Marî ji kema, hanê derîne Bikuje bila êdî nemîne Wê gavê ev sînga sor û sipî ne Ji cotikên memika ji xwe re hilîne Bide ber geza, xwe pê bihejîne Heger ne wa be, şerm e, zilam î Ji pey min ve be, êdî bi temamî Evîn ne ew e ku dikî beyanî Ma bi çav û dev e, bengî û ram î? Min jî dil da te, ser vî meqamî Dilperitî me, tu bo min qam î Lê, çikim nezan? Xeşîm û xam î? Dilo rebeno Rebeno dilo Dilo rebeno Rebeno dilo Dilo rebeno Rebeno dilo Dilo rebeno Rebeno dilo Dilo rebeno Rebeno dilo Dilo rebeno Rebeno dilo Jan û kovan Bi xem û kulo Mi go carekî Biçi jin wilo Ji evîna xweş Evînê çilo, anî serê me Jînê me şêlo kir bi xatir e Dilo rebeno. Rebeno dilo! Ne şêt û nezan Bi derd û kulo! Dilo rebeno Rebeno dilo Dilo rebeno Rebeno dilo Dilo rebeno Rebeno dilo Dilo rebeno Rebeno dilo Dilo rebeno Rebeno dilo Dilo rebeno Rebeno dilo