Ji bin kaş kîvroşkek rabû Pişt belek, zik çil-sipî Belengaz, dûcanî kivroşkeke çiyê Dil di dev de wisa reben Meriv tîne tobê Tenha, tenha bûn dem Bê qisûr, berbangeke tazî bû Nihêrî ji sî û sisiyan yek Di zik de valahiya giran ya birçîtiyê Por û rih bûne bohstek Di pêsîrê de sipîh. Mil qeydkirî mêrxasekî kezeb-pola nehêrî Carekê li kîvroşka belengaz Carekê li pişt xwe Filînta wî ya delal hate bîra wî Ku di bin balgîva wî de xeyidye, Hate bîra wî, caniya ku ji deşta heranê anîbû Anî bi moriyên şîn û beş Sim sipî Beza, tolaz û reqsok, Mehîna wî ye qemer û seklawî Çawa firîbûn li ber xozatê Heger niha weha bê çare û girêdayî Weha li pişt wî lûleke sar nebû ye Dê bi karibua xwe bisparte bilindahiyan Ev çiya, çiyayên dost kevrî wî dizanîn Bi xwedê ev dest meriv rû reş nakin Ev destên hosta, ku di carekê da xwelya çixara vêketî û bi zimanê kore-marê, ku dibin Ta vêde çîkekî dû bende, difirîne Ev çav tu car nehatine xapandin Ev çavên ku ji pêşîve dibînin Qiyameta geliyên ku li bende aşîtan e û bê bextîya bi berf û nerm ya hindefan bê çare Ew dê bihata kuştin Ferman bêhêvî bû, Êdi bila çavên wî, marzerikên kor Dilê wî, teyrên berata bixwara