Ferhat Tunç
Insanları Sevmek
Ne kalır geriye
Sevgiler tükenince
Bir taşınmaz karanlık mı
Nereye götürür yollar
Yükü yalnızlık olanı
Işısın içindeki karanlık köşe
Kolay değil biliyorsun
İnsanları sevmek günümüzde
Karanlıklar basmadan büsbütün
Düşmeden sevgiler pusuya
Bulmadan bizi acılar
Gel de gün doğsun geceme