a photo of Ferhat Tunç

Ferhat Tunç

Kanı Susturun

Dağlara sığınan göllerin sıkıntısıyla Yine bir kabustan uyanıyorum sesinize Yirtiliyor damarlari kalbimizin iste Gazete bile okunamiyor kandan baska Kiniyorum kendimi o çiglik gibi kirgin Sokakta unutulmus bir ceset oluyorum Ve yarali bir hayvan gibi soluyorum Kani susturun Konussam vuruyor kendimi katil oluyorum Suçluyum halk kadar yeryüzü sürgünüyüm Ama uçurum kusuysa dil, acem kiliciysa Ve sinirini kanla çiziyorsa her ülkenin Ölüm çogaltiyorsa çigligini din magarasinda Unutuluyor böylece bu çocuk kekemeligim Sesimi böyle bir çilginlikta nasil yitirdigimi Ah vatan diye kanli tapinakta yasayanlar Göz diye kan gözeneginden bize bakanlar Susturun su kan sesini yeter deyin Ganimet degilki vicdaniniz Kendinizi asmak için bir tek dal bile kalmaz dinleyin Yaktiginiz orman sizide yakar yeter deyin Yeter, yeter Yagmalaniyor bakin halkin çigligi Ölüm çekiyor bizi kan kokusuna Yoksullarin ahi bu duyun sarkimi Kani susturun, kani susturun.

Bêjebêje © 2015-2024