Zarok diqîrî yadê nemire, dirrindeyekê qirika yadê qelaştîbû Qêrînên yadê rihê mirovî perçe dikir naxwazim bimirim Heydedanek li kolanê hebû Jinek li erdê kolana gewr sorîya xwîna jinekê li xwe kirîbû Dirrindeyek ji qefesê hatî berdan, destê xwe yê bi agirê dojehê hatî şuştin serê sibê du zarok hişt sêwî Hê sorîya tavê xuyanekirî xwîna dayîkekê bi qêrînên çar zarokan asîman qetand. Stêrkên sorîya xwînê li xwe kirî dibarî li ser erdê Afirîdeyekê hovîtîya xwe dabû li pey xwe du jîyan vekuşt û windabû, çima Berîya rojê ronahîya jinê dide cîhanê mafê te tune ye tû vê bitemirînî, hişê xwe bide serê xwe Tovê jîyanê jin diçîne tû nikarî birizînî destê xwe jê vekêşe Bihuşt di binê pîyê jinan de ye yê biherimîne tû yî bicehime here