Lê lê he wêlî gewra minê, ez ê dikim ji Heleba mîrat de rabim Ay lê lê lê lê hê lê lê lê lê lê Lê lê zalimê ez xocê Hofsêb ra, xocê Gerebêt ra Mi Corcisê Toma ra, her sê başbazirganê salê re, sal dozde mehê min li din- yayê diqediya E di bajar û şaristana, ezê carek di tera dimam, ez heval im lê lê lê lê Lê lê zalimê, ez şêxê Şemîra ra, şêxê Teya ra, bi kurê Brahîm Paşa me Ez mehkûm û firar bûm, mehkûm û firarê daxan û çiya bûm Lê lê lê lê lê lê lê lê lê lê lê lê Lê lê zalimê, ez di hidûdê ecem bi mesken û bi qonax bûm Ez rojekî ji rojê xwedê li ber ava Mûradê sekinîm E li keleka qeyika siwar bûm E li ava Mûradê derbas bûm Karwanê min karwanekî boş î zef bû Lê lê lê lê lê lê lê lê lê lê lê lê Lê lê zalimê, ez li serê cadan dirba kal bûm Xwe berda bajarê qocê Diyarbekir E digeriyame xana Çimrûkê, xana Hesenxanê Xanê Piroda, xanê Memika, xan û manê zêrîn, ez peya bûm lê lê lê lê Lê lê lê lê hê lê lê lê lê lê lê lê lê lê Lê lê zalimê, ez li nîvê şevan û pêve nava refê hewêlî gewrê de, xan esmera de Bejn bilinda de, xulk şîrîna da, çev beleka de, himbêz mezina de E di nava hemî morî mircanê wan de, sedef û karebar de Nava cot û memikê wan de ez mêvan bûm Lê lê lê lê hê lê lê lê lê lê lê lê lê lê Lê lê bêbavê, wele wez ê îşev xencerekê li çiftê memikê te xînim bînim fermanê deriyê Stenbolê ji qapiyê siltana ra derê Lê lê lê lê hê lê lê lê lê lê lê lê lê lê