Lê hay, lê lê lê hay, lê lê lê hay, lê lê lê hay Payîza toyê lê mi nekir kar û barê zivistanê Payîza toyê lê mi nekir kar û barê zivistanê De wez ê diçûme bajara digerim bajarê Londeranê Min ê digo, hoste Murat di bextê te û Xwedê tê were dikanê Xizêmekê ji yarî zerî gewra mi ra çêke, zînê xuristanê De daneyne ser keranê, lênede bi çakûç û bi sindanê Hilû bike bi zimanê, paqij bike birû çavanê De sêsed û şêst û şeş boxriya ji xizimê bide berdanê Rojê govend û her dîlanê îda û cumayanê De bila wele sêsed û şêst û şeş boxriya difrote bidin cîdanê Gavê me keperê govendê dîlanê De hinek ê bêjin pîroz û hinek ê bêjin sed bimbarek li xwey xwedanê lê Lê lê lê hay, eman keçik kurmalê, bejna te zirav e bînayê takî rihan e hewayê Sing û ber û bedenê te bînane pelekê berfa Çiyayê Belqîzayê De do roja sisiya îro qulibî roja çara Min ê ramûsanê ji deqa semayî boxazî qirik hinarî, rûkê rastê hildayê De wele şîrîn e bîna hêjîrê Çiyayî Şengalê, pûrteqalê Bêrûdê, hinarê Zivzikê sêvanî Meletê De ji do vî çaxî heyanî îro, tema ramûsanê vê teresê teresbavê Wez ê dikim nakim ser dev û lêvê mi nalê Lê lê lê hayê, eman keçê kurmalê, min ê digo ax û tê digo yeman Sewdaliyê, kurmalê, min ê digo ax û tê digo yeman Govendeke, her dîlaneke qewî giran, gundê mala bavê sewdaliya mi digeriya Minê bala xwe dayê sewdaliya minê li xwe kiriye şareke sore hemayl Li pişta xwe girêdaye kesre rewan Çavê minê dikete, qirik û reşikê kesre rewan De wez ê diketim erdê hineka digo hebû hineka, digo na wele qet û qe jî nema lê Lê lê sewdaliyê kurmalê, ne mi go dinya nemayê wele ji Cimimî Siltan, Xec û turka, dîsa ji mesikî binî golan Dinya nema ji Rostemî Zal xweyê gurzanê giran Dinya nema ji başbazirganê salê kurê Elîyê Ûnis û dinya nemaye mi go dîsa ji mesîkî binî golan im Lê lê sewdaliyê kurmalê, wez ê diçûme çiya ciyê hûrdeviya Dageriyame hizniyeta bavê Kemal, govendekê dîlane xwayek tê da digeriyan Minê bala xwe daye yekî dibe sêzderî tê da bû di perê govendê da ji mi ra îşareta dida, bi tilîya û yekê ji mi ra ne lazim e, binê şivanê di gavanê di dora gundiya dinê Yeka xûla reş î erebî ye, ez ê ji vir û bajarê Yerewanê jê direwiyam De ya sisiya yeka bejnzirav e, wez ê bi nêrdewanê ve hêdî hêdî bi alî pencera we dikêşiyam Bi kotek û cebranê destê min ê bigihîşta baqê reşkeziya Bi ser mi ve ditewiya, mîna kevanek ji kevanên êzîdiyan û deynî ser pembûya hêsaniya, sî û sê diranî devê min Dev û sedemî ramûsanê vê teresbavê temamê vênakî ne diweşiyan