Metîn Kemal Kahraman
Cihan Var Olmadan
Cihan var olmadan ketmi adem'de
Hak ile birlikte yekdaş idim ben
Yarattı bu mülkü çünkü o demde
Tasvirini yaptım nakkaş idim ben
Ana sırdan bir libasa büründüm
Nar ü bab ü ab ü haktan göründüm
Hayr ül beşer ile dünyaya geldim
Adem ile bile bir yaş idim ben
Ademin sülbünden şit olup geldim
Nuhi nebi oldum tufana daldım
Bir zaman bu mülke ibrahim oldum
Yaptım beytullahı taş taşıdım ben
İsmail göründüm bir zaman ey can
Yunus, yakup, yusuf oldum bir zaman
Eyüp oldum çok çağırdım el aman
Kurt yedi vücudum kan-yaş idim ben
Mübarek asayı musa'ya verdim
Ruh'ül kudüs olup meryem'e erdim
Cümle evliyaya ben önder oldum
Cebrail emin'e sağdaş idim ben
Tefekkür eyledim ben kendi kendim
Mucize görmeden imana geldim
Şah-i merdan ile düldüle bindim
Zülfikâr kuşandım tığ taşidım ben
Bu cihan mülkünü devr edip geldim
Kırklar meydanı'nda erkâna girdim
Şah-i velayet'ten kemerbest oldum
Selman-i pak ile yoldaş idim ben
Sekahüm hamrinden içildi şerbet
Kuruldu ayin-i cem ettik muhabbet
Meydanda açıldı sırr-i hakikat
Aldığım esrarı çok taşıdım ben
Gâhi nebi gâhi veli göründüm
Gâhi uslu gâhi deli göründüm
Gâh muhammed gâhi ali göründüm
Kimse bilmez sırrım xallas idim ben