Ay lê, lê, lê, lê, lê, lê, lê, lê, lê, lê, lê, lê, lê, lê Lê, lê, lê lê, lê, lê, lê lê, lê, lê, lê Êmê Nazikê, nazdarê Sermezinê, aqilkêmê Beybûna welatê Diyarbekirê Hênikahiya welatê Mûşê Sozdara minî vî zemanî rabe Êmam Ay lê lê lê Êmê Bêbavê mi go ez ê bi Yarim Tepa şewitî diketim Minê dî li kutlê biya Lê mi dî sê zeriyê mala Galo hat û dimeşiyan Meşa van keçika, nebû meşa hakima, qayimeqama, yuzbaşiya, Êmê Erê dengê van bêbavan nebû dengê naqosa, mifrediya Lê bêhna van keçika nebû bêhna misk û emberê şûşê kolonya Bi ser kambaxê gundê me de fûriya Hevalno, hogirno Le mi go bejna Êma Hemo tak rîhanê devê çêmê Ez ê xeşîmim, zarok im, nema zanim ji kîjan alî de bê mê, Êmam