Ha wî Zozan, ha wî Zozan, ha wî Zozan, Zozan wî Zozan, wî Zozan, wî Zozan De here wî Zozan, hî cînar, wî zarê ye, wî Zozan, wî cînar Lê lê Zozan, de malê haleke ji xwe û Zozana xwe ra lêkin, badilhewa ye A Zozan, wî Zozan, wî cînar Min lava lê kira tavane ji barana nîsanê yeka de baranê lêkira badilhewa Ay Zozan, wî Zozan, wî cînar Bila Zozan mi ra kerem kire ramûsanê hinarê rûkê rastê Êra bila meha çila begneqam be, li erdê be, sedemî xatirê ramûsanê Zozan Bila Zozan mi bixwesta baqê firîkê noka Yekê nîska, seleta xiyara, hêkê kewa Ay Zozan, wî Zozan, wî Zozan, wî Zozan, de here wî Zozan, wî cînar, wî Zozan wî sebrê ax De here ha wî Zozan, ha wî Zozan, ha wî Zozan, Zozan wî Zozan, wî Zozan Lê lê Zozan de malê kiras sor gundê me lê gelek in Ay Zozan, wî Zozan, wî Zozan, wî cînar Bila temama bicivînin odeka li mala lê bavê mi kin Ay Zozan, wî Zozan, wî Zozan, wî sebrê Ez ê bikevime navê kiras sora xwe hilînim Ê dinê heval û hogira dora xwe lê pareve kim Ax Zozan, wî Zozan, wî Zozan, Zozan wî Zozan, wî sebrê Ax Zozan, wî Zozan, wî cînar Erê hawir Zozan, hawir Zozan, hawir Zozan, Zozan wî Zozan, wî cînar Dilê dinya alemê dikeve zîv û zêr û zege, mal û temenê dinyayê da cot û cobar Ema divê Xwedê zanibe dilê mi ketiye bejna Zozanam Çavê reş û belek, seba baqê lê reşkeziya Ax Zozan, wî Zozan, wî Zozan, wî Zozan, de here wî Zozan, wî cînar, wî cî- nar, wî sebrê ax