Kulîlke ke ji çar pelan ji çar rengî ji çar hêlan li ser deştên bêdeng û wêran Bi bayekî germ û giran li bin tavê, ji tava zêran wek berefekî sor xwe li ser agir xemiland Dem buhirî li ser milan Xwedaye kî dev bê diran Wahiyek da ji bo gûran Girêz dihat ji dev û diran Dorpêç kirin ji çar doran Gav bi gav, pêr bi pêr Xezalan xwe da ber kêran Bi lîlan û pariyek gri Nivînek ji kevir û herî Ew bajarê hezar derî Ew kolanên sax û mirî Raperînek bi seranserî Bi keda xwe ya hûnerî Tolê distirê mîrxan