Gundek heya ser xetê Navê wê bîra min tê Dibêjinê, Ala Qemşê Ala Qemşê, xweş û rewşê Li gundê Ala Qemşê Ew kom kirin li hewşê Mêr bi carek girê dan Bi zincîr û bi lêdan Xort û pîr û kal û jar Wek êzingan wekî dar Girê dan û dane hev Destê wan da nema rev Kî ye dostê hejaran Perîşan û bindaran Her kes dostê xortemêr Em tev didin pesnê şêr Helbest: Cegerxwîn